ÜNLEM
- Bir sevinç, haykırış, coşku, üzüntü, acı, korku, hayret, heyecan, öfke vb. ünlem belirten, seslenme, hitap ve uyarı bildiren ifadelerin sonuna konur.
- Seslenme, hitap ve uyarı sözlerinden sonra konur.
- Kendisinden önce gelen söze alay, kinaye, ironi, küçümseme gibi anlamlar katmak için ünlem işaretin parantez içine konularak (!) kullanılır.
- Kendi başına bir cümle değerinde olup konuşanın duygularını canlı ve kısa bir şekilde anlatmağa yarayan kelime.
- Bir duyguyu, bir düşünceyi anlatan veya bir tabiat sesini yansıtan sözcük.
- Birden uyanan gür coşkuların etkisiyle ağızdan çıkıveren sözcükler, söz öbekleri.
Yaşasın! Babam gelmiş.
Ordular! İlk hedefiniz Akdeniz’dir, ileri!
Çok para kazanacakmış (!) da annesini kurtaracakmış.
Oh!. Ah! Eyvah! gibi.
Ah!, oh!, vah vah!, tangur tungur!, mırıl mırıl!, şakır fakır vb.
Ey bu topraklar için toprağa düşmüş asker!
Eyvah melek de mahvolmuş!